Technologie ocieplania domu

Jednym z najistotniejszych elementów w trakcie budowy domów jest dbałość o jego właściwe ocieplenie. Nieprawidłowa izolacja cieplna może prowadzić do poważnych problemów. Zimą, problemem może stać się oprócz niedogrzania pomieszczeń mimo innych źródeł grzewczych, które również mają swój koszt, a także występująca z czasem pleśń i wilgoć. Latem natomiast, dom nagrzeje się tak mocno, że upał wewnątrz stanie się nie do zniesienia, co w wyniku może łączyć się z kosztami klimatyzacji.

Obecnie istnieje kilka sposobów na ocieplenie domu. Do jednych z najchętniej wybieranych zaliczają się pianka poliuretanowa – PUR i wełna mineralna ze szklanego lub skalnego włókna. Oba te formy mają swoje zalety i wady, jednak istnieje wiele czynników, oddziałujących na ich częste wykorzystanie.

Pianka poliuretanowa

Pianka poliuretanowa jest formą ocieplania domu, charakteryzującą się głównie sposobem aplikacji i szczelnością. Po nałożeniu w postaci natrysku, pianka stopniowo rozrasta się, ze względu na co ma możliwość dostosowania się do wolnej przestrzeni i zabezpieczenia wszystkich zakamarków. To oznacza, że ten rodzaj izolacji, daje pełną gwarancję szczelnej osłony oraz usuwa ryzyko powstawania mostków termicznych.

Pianka poliuretanowa wyróżniana jest na dwa rodzaje: piankę otwartokomórkową i zamkniętokomórkową. Różnica pomiędzy nimi jest znacząca. Piana zamkniętokomórkowa ma świetną izolację termiczną ( trochę lepszą od otwartokomórkowej), nie wchłania wody i nie jest paroprzepuszczalna. Kiedy wyschnie jest bardzo twarda, co może wpływać na jej uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową stosuje się zwykle na poddaszach. Jest ona bardzo lekka, a za sprawą swojej elastyczności dopasowuje się do konstrukcji i od niej nie odpada. Przepuszcza wilgoć mocniej niż zmiennokomórkowa, ale nie ma skłonności do nasiąkania wodą.

Zalety i wady pianki PUR

Do zalet pianki PUR, poza doskonałym dopasowaniem do podłoża, zalicza się w głównej mierze prosta aplikacja i wysoki poziom izolacji termicznej. Pomimo różnic między pianką zamkniętokomórkową, a otwartokomórkową, poziom wodoszczelności w przypadku obu jest zadowalająco wysoki. Lekkość pianki jest z pewnością wielkim atutem, ponieważ jej zastosowanie nie obciąża konstrukcji budynku. Ponadto pianka nie stanowi dobrego pożywienia dla gryzoni, dzięki czemu nie zagnieżdżą się w domu zbyt chętnie. Jest również dobra jeśli chodzi o izolacje akustyczną.

Do wad pianki PUR należy zaliczyć głównie jej koszty. Za piankę świetnej jakości zapłaci się wyższą cenę, niż na przykład za wełnę równie doskonałego wykonania. Pianka poliuretanowa wypada także gorzej pod względem odporności na ogień. Posiada ona klasę odporności E, co oznacza, że jest łatwo zapalna, jednak w płomieniu topi się i zwęgla, a po zgaszeniu ognia samodzielnie gaśnie.

Można spotkać też dużo obaw, co do korzystania z pianki ze względów zdrowotnych, jednak liczne badania wskazują, że jej szkodliwy charakter ma miejsce tylko w trakcie aplikacji oraz utwardzenia pianki, czyli od dwóch do trzech dób. Wtedy nie należy korzystać z pomieszczenia, a przy nakładaniu zakładać specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już żadnej szkodliwości.

Wełna mineralna

Wełna mineralna jest tak samo często stosowana do ocieplania domów, co pianka poliuretanowa. Bardzo dobrze izoluje ciepło oraz ma doskonałą przepuszczalność. Ponadto odpowiednio ułożona, będzie przez lata zatrzymywać swoje właściwości, których także jest wiele. Zazwyczaj są to płyty, maty albo połacie materiału, które dostosowuje się do ocieplanej przestrzeni i zazwyczaj potrzeba nałożenia dwóch warstw dla najlepszego, optymalnego działania.

Istnieją dwa rodzaje wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wytwarzana z bazaltu, dolomitu albo kruszywa wapiennego oraz wełna szklana, która powstaje ze stłuczki szklanej z recyklingu oraz z piasku kwarcowego. By powstała mata lub płyta, zebrany materiał topi się w odpowiedniej temperaturze, a potem rozwłóknia. Później, dokłada się specjalne żywice i nadaje właściwy kształt.

Wełna szklana ma większa sprężystość i jest lżejsza oraz ma nieco lepszą zdolnośc izolacji od skalnej, jednak zarówno jedna jak i druga mają wysoką jakość oraz bardzo zbliżone właściwości. Wełnę skalną częściej wykorzystuje się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Podstawową zaletą wełny jest jej absolutna odporność na działanie ognia. Posiada ona najwyższą klasę A, co oznacza, że stanowi przeszkodę dla ognia w trakcie pożaru. Dodatkowym atutem jest wspaniała izolacja akustyczna, o wiele lepsza od pianki PUR, co zawdzięcza swojej wadze i sposobie wykonania. Ponadto wełna mineralna jest bardziej odporna na urazy mechaniczne, dzięki swojej sprężystości. Warto też zauważyć, że jej koszt jest mniejszy w stosunku do pianki PUR.

Do wad wełny należy zaliczyć ryzyko nasiąknięcia wodą. Nie wciąga ona wody zbyt łatwo, jednak jeśli tak się stanie, trudno jest ją wysuszyć, co może przyczyniać się do rozwoju grzybów i pleśni. Istotne jest zatem zastosowanie paroizolacji. Inną znaczącą wadą jest to, że wełna może być źle zainstalowana, dlatego że trudniej wypełnić nią szczeliny. To odbija się na utracie izolacyjności oraz powstawaniu mostków termicznych. Z kolei masa wełny mineralnej znacznie obciąża konstrukcję domu.

Ponadto wełna ma skłonność do pylenia, zwłaszcza w czasie jej zakładania, dlatego tak jak w przypadku pianki PUR, niezbędne są środki ostrożności. Prawie w ogóle nie zdarza się, żeby była źródłem uczulenia w czasie użytkowania domu.

Pianka PUR czy wełna mineralna

Zarówno wełna mineralna jak i pianka PUR mają swoje zalety i wady, jednak dla obu znajdą się właściwe zastosowania. Wybór między tymi dwoma materiałami powinien być zależny od indywidualnych oczekiwań i uwarunkowań. Warto mieć na uwadze najistotniejsze czynniki, takie jak ceny ciężar, ognioodporność czy możliwość wchłaniania wilgoci i samodzielnie zdecydować, które rozwiązanie będzie najkorzystniejsze.